Dariusz Rosa (Dariusz Rosa)

Moje pierwsze wyjście na „trening biegowy” to połowa lat 70-ych dzięki T.Hopferowi. Nie trwało to zbyt długo. Okazało się jednak, że skutecznie zaszczepił we mnie bieganie jako sposób na aktywność fizyczną. Ponownie zacząłem biegać w połowie lat 90-ych. Do dzisiaj pamiętam „endorfinową euforię” towarzyszącą pierwszym treningom. Uzależniłem się i tak już zostało.

Długo w ogóle nie pociągały mnie starty w zorganizowanych imprezach. Przełomowy był rok 2004-y i start w Maratonie Warszawskim. Odkryłem nową motywację. Dodatkowo na mecie miałem poczucie, że chętnie pobiegłbym dalej. W tym czasie trafiłem na strony „biegajznami” tam po raz pierwszy znalazłem mnóstwo informacji na temat biegania a przede wszystkim natknąłem się na książki Darka Sidora.

Zainspirowały mnie do biegania ultra dystansów. Nieumiejętnie przeprowadzony trening do Sudeckiej Setki 2005 sprawił, że nabawiłem się kontuzji i musiałem zrobić kilka miesięcy przerwy. Głodny biegania, po przerwie, wystartowałem w Maratonie Warszawskim 2005, a ponieważ kontuzja się nie odnowiła zakończyłem sezon 100-ą w Kaliszu. Póśną jesienią 2005 miał miejsce przełom jeśli chodzi o mój trening. Spotkałem na swojej biegowej drodze Wojtka Starzyńskiego. Pomógł mi zrealizować jedno z moich biegowych marzeń czyli ukończenie Biegu Rześnika 2006. Pierwszy raz w życiu trenowałem z planem, pod kątem jednej imprezy. Jego doświadczenie i cierpliwość przyniosły niespodziewane dla mnie efekty. Od stycznia 2007 dalej z bezcenną pomocą Wojtka postanowiłem powalczyć o poprawę „życiowi” w maratonie. W tegorocznym Maratonie Wrocławskim to się udało!! Teraz moje biegowe marzenia koncentrują się wokół ultra dystansów. Najlepiej w górach. Jest taki bieg we Francji……